Ιερά Μητρόπολις Ιωαννίνων

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ὁ ἱερός ναός, πού τιμᾶται στήν ἀποτομή τῆς κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου, 29 Αὐγούστου, βρίσκεται τρία χιλιόμετρα στά νότια τῆς πόλεως τῶν Ἰωαννίνων, στό προάστιο Ἀνατολή. Ἡ Ἀνατολή εἶναι ὁ οἰκισμός τῶν Ἑλλήνων προσφύγων, (μετά τό 1924) ἀπό τά μέρη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου. Ὁ ναός εἶναι Βασιλικοῦ ρυθμοῦ (τρίκλιτη σέ σχῆμα μακρουλό ὀρθογώνιο). Ὁ Δημήτριος Σαλαμάγκας στή μονογραφία του «Ὁ Ἁϊ – Γιάννης τῆς Μπονίλας[1]» μᾶς δίνει πολλές πληροφορίες γιά τό ναό.
Ἡ προσωνυμία τῆς Ἐκκλησίας «Μπονίλας» προῆλθε ἀπό τόν οἰκισμό «Βονίλα». Ὑπάρχει λόφος πρός τά Νοτιοδυτικά τοῦ ναοῦ, πού φέρει τό τοπωνύμιο «Πονίλλα».        Στή Γεωγραφία τοῦ Βαρβιέ ἀναφέρεται ἡ ὕπαρξη στήν περιοχή τῆς «κώμης Βονίλλα», πού σωζόταν τό 1839, καί ἀναγράφεται στό χάρτη τῆς περιοχῆς τοῦ 1804 μέ τή λέξη «Bonilla».
Ὁ Ναός ἀναφέρεται ὡς Μοναστήρι ἀπό τούς ἱστορικούς Π. Ἀραβαντινό καί Ἰωάννη Λαμπρίδη (19ος αἰ.) καί ἀνηγέρθη τό 1473. Σύμφωνα μέ ἐπιγραφή, τελευταία ἀνακαίνιση πραγματοποιήθηκε τό 1743.
Λειτούργησε ὡς ἐνοριακός Ναός ἀπό τό ἔτος 1930 ἕως τό ἔτος 2000, μέχρι τή λειτουργία τοῦ νέου ἱεροῦ ναοῦ τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας.
Ἀπό παλαιά λειτουργοῦσε ὡς μετόχι τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Μαρίνης Ἰωαννίνων.
Ἐντός τοῦ περιβόλου τοῦ Ναοῦ λειτουργοῦν: α) μικρός ναός (παρεκκλήσι) ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης (ἀπό τό 1975), β) αἴθουσα πολλαπλῶν χρήσεων (ὅπου: δέχονται συλλυπητήρια οἱ συγγενεῖς τῶν ἐκλιπόντων, προσφέρεται καφές, πραγματοποιοῦνται μαθήματα καί ἑορτές τῶν νεανικῶν συνάξεων κ.τ.λ.), καί γ) ὀστεοφυλάκιο, στό ὁποῖο σήμερα γίνονται ἐργασίες ἀνακαίνισης.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Εἶναι ὁ τέταρτος ναός ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Τιμίου Προδρόμου στό λεκανοπέδιο τῶν Ἰωαννίνων. Προηγεῖται ὁ ναός στό Κάστρο[2] λίγο πιό κάτω ἀπό τό Δημοτικό Μουσεῖο. Ὁ ἄλλος μοναστηριακός ναός εἶναι στό νησί, τόν ὁποίο ἔκτισαν οἱ Ἅγιοι αὐτάδελφοι Νεκτάριος καί Θεοφάνης, οἱ Ἀψαράδες, στίς ἀρχές τοῦ 1500 μ.Χ., ἐνῷ ὁ τρίτος στήν ἱερά Μονή Καστρίτσας, πού ἑορτάζει στή Σύλληψη τοῦ Τίμιου Προδρόμου, 23 Σεπτεμβρίου.
Εἶναι ἄγνωστο πότε καθιερώθηκε ὡς Μετόχι τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίας Μαρίνας Ἰωαννίνων, ὁ ὁποῖος κτίστηκε τό 1791.
«Ἡ Ἐκκλησία Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ εἰς Μπονίλαν» ἀναφέρεται καί σέ ἐπιστολή, πού ἔγραψαν στίς 25 Φλεβάρη 1841 οἱ ἐπίτροποι τοῦ Ν. Ζωσιμᾶ, Θ. Λαμπαδάριος καί Α. Φίλιος πρός τόν ἴδιο. Τόν πληροφοροῦσαν ὅτι μέτρησαν στόν ἐπίτροπό της χρήματα, πού τούς εἶχε παραγγείλει κατά τό ἔτος 1840 νά δώσουν γιά βοήθειά της».

Τό 1792 δημιουργεῖται μεγάλη ἐμποροπανήγυρη ἀπό χῶρες τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης καί ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Τουρκία.
Τεκμήριο γιά τήν παλαιότητα τοῦ Ἁϊ – Γιάννη ἀποτελεῖ καί ἕνα παλιό Γιαννιώτικο πανηγύρι, τό 1800, πού καθιέρωσε ὁ Ἀλῆ Πασᾶς, ἄγνωστο πότε σταμάτησε. Ἀνανεώθηκε, ὅμως, «κατά τήν θέσιν Βονίλης», ὅπως ἀναφέρεται στήν τουρκοελληνική ἐφημερίδα τῶν Γιαννίνων «Γιάνγια», στίς 4 – 12 – 1869.

Μετά ἀπό τό 1817 (ὅπως γράφει ὁ Ἰωάννης Ἀναστασίου στό «Ἠπειρωτικό Ἡμερολόγιο τοῦ ἔτους 1983, σελ. 24–26) στήν ἱερά μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου μέ τήν ἐπωνυμία «ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης ὁ Πονηλιώτης», ὅπου κατά παραγγελία τῆς Κυρά Βασιλικῆς, τοῦ Ἀλῆ πασᾶ, πραγματοποιοῦνταν ἱερές Ἀγρυπνίες. Στή συνοδεία ὑπό τοῦ ἱερομονάχου Ἁγιορείτου π. Χρυσάνθου τῆς Κωσταμονίτου λάμβανε μέρος καί ὁ Γιαννιώτης Πέτρος. Ὁ νεαρός Πέτρος ἀκολούθησε τή μοναχική πολιτεία, μέ τό ὄνομα Παῦλος, στήν ἱερά Μονή Κωσταμονίτου καί ἀξιώθηκε τοῦ μαρτυρίου γιά τήν ὁμολογία του πρός τήν Ὀρθόδοξη πίστη, τήν 1η Ἀπριλίου 1822.

Στή μονογραφία του μέ τόν τίτλο ὁ «Ἁϊ Γιάννης – Μπονίλας» ὁ Δημ. Σαλαμάγκας ἀναφέρει: «Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁϊ – Γιάννη τῆς Μπονίλας στέκεται στό τρίτο σχεδόν χιλιόμετρο, δεξιά καί δίπλα ἀπ’ τόν ἁμαξωτό δρόμο Γιάννινα – Πρέβεζα. Τόν πλατύχωρο καί σχεδόν τετράγωνο χῶρο, τόν τριγυρίζει ἀπό τίς τέσσερις πλευρές παλιός μά στέρεος τοῖχος, ψηλός ἴσα μέ τρία ἀπάνου – κάτου μέτρα καί μακρύς ἴσαμε μέ σαράντα μέτρα γιά κάθε πλευρά· ἀπάνου ἀπό τήν κεντρική εἴσοδο, μπροστά στό δρόμο, ὑψώνεται τό κωδωνοστάσιο πού χτίστηκε, ὅπως σημειώνεται σέ μία χτιστή ἀπάνου του πλάκα, στά 1885.        Δεξιά ἀπ’ τό ναό, ἐκεῖ πού τώρα στέκει τό φρεσκοφκιασμένο καί στέρεο, ἀνάμεσ’ ἀπό τάφους καί μνημούρια, Ὀστεοφυλάκιο, στέκονταν σέ παράταξη, ἀκουμπώντας στόν ψηλό τόν τοῖχο, μικρά καί στενάχωρα κελιά, ὅπου ἔκλειναν τόν παλαιό καιρό – ἀκόμα κι ἴσαμε τά δικά μας χρόνια – τούς ἐπικίνδυνους μανιακούς ἀρρώστους, ἐρείπια κι αὐτούς καί τάφους τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς».

Στά κελιά τοῦ μοναστηριοῦ, σύμφωνα μέ τή μαρτυρία τοῦ Κ. Κρυστάλλη, φιλοξενήθηκε γιά λίγο καιρό καί ἡ Κυρά Βασιλική, μετά τό θάνατο τοῦ Ἀλῆ πασᾶ, τό 1822.
Τόν παλαιό καιρό ὁ ναός ὑπῆρξε ὁ τόπος ἀποχαιρετισμοῦ τῶν ξενιτεμένων Γιαννιωτῶν, καθώς ἔπαιρναν τήν εὐχή τῆς Θεοτόκου καί τοῦ Τιμίου Προδρόμου γιά νά ἔχουν καλό ταξίδι, ἀλλά καί ὁ τόπος συνάντησης τῶν ταξιδιωτῶν πού ἐπέστρεφαν καί εἰσέρχονταν στό ναό γιά νά δώσουν τίς ἐγκάρδιες εὐχαριστίες τους στήν Παναγία μας καί στόν Τίμιο Πρόδρομο.
Ὁ Δημ. Σαλαμάγκας σημειώνει στή μονογραφία του: «φυλασσόταν στό ναό ἡ θαυματουργός εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἀπό τούς Γιαννιῶτες καί τά γύρω χωριά, ὅπου πάρα πολλοί ἄρρωστοι εὕρισκαν τήν ὑγεία τους».
Δυστυχῶς, ἡ θαυματουργός εἰκόνα τοῦ Τιμίου Προδρόμου χάθηκε!
Σημειώνουμε ὅτι οἱ Τοῦρκοι μόνο στά ἐξωκκλήσια τῶν Ἰωαννίνων ἐπέτρεπαν τήν κωδωνοκρουσία.
Σύμφωνα μέ τήν ἀφήγηση τοῦ Βαγγέλη Περπερίδη: «εἶχε κελιά τό μοναστήρι, φάτσα στό δρόμο ὅπως εἶναι καί στό κάτω μέρος. Ἐπίσης, στό ἔξω μέρος ἀπό τό ἱερό τοῦ ναοῦ εἶχε σιδερένιους χαλκάδες, ὅπου ἔδεναν μέ ἁλυσίδες τούς τρελούς, γιά νά γίνουν καλά».

  • Τό πανηγύρι τῆς συντεχνίας τῶν χασάπηδων

«Τό ὁλοήμερο πανηγύρι τῶν χασάπηδων γινόταν παλιότερα τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁϊ – Γιάννη τοῦ Προδρόμου στήν Ἀνατολή. Ἐκτός ἀπό τά μέλη, πήγαιναν καί κάποιοι προσκεκλημένοι ἀπό τή συντεχνία τῶν χασάπηδων[3]».

  • Ἡ μονή ὡς τόπος διακοπῶν

Στά κελιά τοῦ μοναστηριοῦ, πού σώζονταν μέχρι τά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1960, φιλοξενοῦνταν γιά δύο ἑβδομάδες πολλές γιαννιώτικες οἰκογένειες.
Ἀναφέρεται ὅτι στήν τελευταία δεκαετία τοῦ 18ου αἰῶνα ἀνάμεσα στίς οἰκογένειες πού φιλοξενήθηκαν γιά νά περάσουν τίς διακοπές τους ἦταν ἡ Κυρά- Φροσύνη μέ τίς κοπέλες της.

  • Τό μοναστήρι τόν 20ο αἰῶνα
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Μπονίλας κατά τήν ἀπελευθέρωση τῶν Ἰωαννίνων (1913)

Ὁ κ. Κωνσταντῖνος Βλάχος στήν εἰσαγωγή τοῦ σύντομου χρονικοῦ τῆς «Ἀπελευθέρωσης τῆς Ἠπείρου φωτογραφικό λεύκωμα[4]…» (σελ. 23-24) γράφει: «Τίς πρῶτες ἀπογευματινές ὧρες τῆς 20ης Φεβρουαρίου 1913 ἔγινε γενική ἐπίθεση ἀπό τόν ἑλληνικό στρατό. Τάγματα ἑλληνικά, ἐπωφελούμενα ἀπό τήν κατά κράτος ὑποχώρηση τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ, τόν κατεδίωξαν κατά πόδας μέχρι τούς στρατῶνες τοῦ πυροβολικοῦ καί δέν ἀντελήφθησαν ὅτι τό στρατηγεῖο τῶν Τούρκων, ἐγκατεστημένο στήν περιοχή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Μπονίλας, εἶχε ὑψώσει λευκή σημαία! Στόν Ἅγιο Ἰωάννη, τά ἑλληνικά στρατιωτικά τμήματα ἀπέκοψαν τήν τηλεφωνική ἐπικοινωνία πόλεως Ἰωαννίνων – ὀχυρῶν Μπιζανίου καί ἀπό τούς ὑποχωροῦντες ἀτάκτως συνέλαβαν 37 ἀξιωματικούς καί 935 ὁπλίτες. Στίς 8 τό πρωί ὁ Βελισσαρίου ὁδήγησε ἀντιπροσωπεία τοῦ Ἐσάτ πασᾶ στή θέση Ἀβγό καί ἀπό ἐκεῖ ἔφθασαν στίς προκεχωρημένες θέσεις τῶν εὐζωνικῶν τμημάτων στόν Ἅγιο Ἰωάννη Μπονίλας. Μετέφεραν ἔγγραφο τοῦ ἑλληνικοῦ ἀρχιστρατήγου πρός τόν Ἐσάτ, πού διελάμβανε τούς ὅρους γιά τήν παράδοση τῶν ὀχυρῶν καί τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ….»
Στίς πρῶτες δεκαετίες τοῦ 20οῦ αἰῶνα ὁ Ἁϊ-Γιάννης ὁ Πρόδρομος στήν Ἀνατολή ἦταν ἐκκλησία «ζωντανή» μέ νεωκόρο καί καλόγρια, οἱ ὁποῖοι φρόντιζαν γιά τήν τακτοποίηση τῶν ἐχόντων ἀνάγκη, νά τούς παραχωρήσουν κελιά, ἀλλά καί ἐξυπηρετοῦσαν τούς ἐπισκέπτες – προκυνητές ὅλον σχεδόν τό χρόνο.

Ἱστορικά γεγονότα
  • Τή δεκαετία τοῦ 1930 ὁ ναός λειτούργησε ὡς ἐνοριακός καί κοιμητηριακός ναός καί ἡ κατασκευή τοῦ ὀστεοφυλακίου καί δίπλα ἡ κατασκευή τοῦ Κενοταφίου. Τό ἔτος 2000 ἔγινε ἡ ἐπέκταση τοῦ ὀστεοφυλακίου.
  • Τό ἔτος 1939 μέ τόν ὑπ’ ἀρίθμ. 4857/39 Νόμο τά κελιά παραχωρήθηκαν γιά νά στεγάσουν οἰκογένειες προσφύγων τῆς Μ. Ἀσίας καί τοῦ Πόντου.
  • Τά ἔτη 1942 – 1943, οἱ κατοχικές δυνάμεις τῶν Γερμανῶν χρησιμοποιοῦσαν τόν περίβολο τοῦ ναοῦ ὡς σφαγεῖο ζώων.
  • Τά ἔτη 1948 καί 1949, ἀντάρτες (ἀνάμεσά τους καί οἱ Βλαχοδημητραῖοι) στό πλησιέστερο πρός τό ναό κελί εἶχαν τοποθετήσει ὅπλα καί πυρομαχικά. Ἐρχόμενος ὁ ἑλληνικός στρατός, γιά νά μήν πέσουν στά χέρια τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν, ἔβαλαν φωτιά, ἡ ὁποία μέ θαυματουργικό τρόπο δέν ἐξαπλώθηκε καί πρός τό ναό.
  • Στή δεκαετία τοῦ 1970 στόν αὔλειο χῶρο τοῦ ναοῦ ἄρχισε νά οἰκοδομεῖται ὁ ἱερός ναός τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί ἀποπερατώθηκε τό 1975.
  • Ἀπό τό ἔτος 1978 καί κάθε χρόνο στίς 14 Σεπτεμβρίου πραγματοποιοῦνται ἐορταστικές ἐκδηλώσεις γιά τήν ἵδρυση τοῦ οἰκισμοῦ.
  • Τή δεκαετία τοῦ 1980 ἔγινε ἡ ἐπέκταση τοῦ νεκροταφείου, μέ συνολικό ἀριθμό περί τῶν 500 τάφων.
  • Στίς 9 Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1992 ἔγιναν τά ἐγκαίνια τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἀπό τόν Μακαριστό Μητροπολίτη Θεόκλητο.

Σύμφωνα  μέ τήν προφορική παράδοση, δύο εὐλαβεῖς  Χριστιανοί,  ὀνόματι Εὐάγγελος καί Ἐλευθέριος Τζιμογιάννης, ἔφεραν τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου  Νικοδήμου τοῦ  Ἁγιορείτου  καί  ἀπό  τότε  καθιερώθηκε νά ἑορτάζεται ὁ  Ἅγιος  στήν Ἐκκλησία μας. Τήν  παραμονή  τῆς  ἑορτῆς του, 13 πρός 14 Ἰουλίου, τελεῖται ὁλονύκτια ἀγρυπνία.

  • Ἐπιγραφές

Στή μονογραφία τοῦ Δημ. Σαλαμάγκα ἀναγράφονται: «Ἀπάνου ἀκριβῶς ἀπό τήν κεντρική εἴσοδο τοῦ ναοῦ…πληροφορεῖ ἡ ἐπιγραφή ὅτι: “Κτίτωρ τῆς Ἐκκλησίας, Παππᾶς Ἰωάννης”.
Κι ἀμέσως στήν παρακάτω σειρά: «Ἐκτίστη ὁ Ναός οὗτος ἐκ θεμελίων, τό ἔτος 1473».
Καί πιό κάτω ἡ ἐπιγραφή αὐτή, δίνει κι ἄλλες πληροφορίες γιά νεώτερες ἐργασίες πού ἔγιναν στό ναό σέ ὑστερνά χρόνια, ὀνόματα Ἐπιτρόπων κτλ.».

Στήν ἐξωτερική ὄψη τῆς εἰσόδου τοῦ ναοῦ ὑπάρχει ἐπιγραφή, ὅπου διαβάζουμε:

«ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΑΨΜΓ  ΙΟΥΝΙΟΥ ΚΑ΄.
ΕΚΤΙΣΘΗ ΕΚ ΘΕΜΕΛΙΩΝ[5]  Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
Εἰς ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΩ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑΜΟΥ
ΟΙΟΥ (ΥΙΟΥ;) ΤΟΥ ΜΙΧΗΛ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΑΨΜΓ 1743»

«Ἐζωγραφίσθη, τό ἔτος 1814 ἐν μηνί Δεκεμβρίῳ, Ἀρχιερατεύοντος Γαβριήλ».

Τό ἔτος 1972, στόν αὔλειο χῶρο κατασκευάστηκαν νέα κτίρια, τό γραφεῖο τῶν ἱερέων καί ἡ αἴθουσα ἐκδηλώσεων, στόν ἐξωτερικό τοῖχο τῶν ὁποίων  διαβάζουμε τή μαρμάρινη ἐπιγραφή:

«ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΥΟΝΤΟΣ ΤΟΥ κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΕΝ ΕΤΕΙ 1973 ΔΑΠΑΝΑΙΣ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
ΙΕΡΑΤΕΥΟΝΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ Κ. ΜΠΑΛΩΜΕΝΟΥ
ΚΑΙ Κ. ΚΙΤΝΗ
ΕΠΙΤΡΕΥΟΝΤΩΝ ΔΕ ΤΩΝ κ.κ.ΧΡ. ΙΩΑΝΝΟΥ,
ΙΩ. ΜΗΤΣΙΟΥ, Γ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ
ΚΑΙ ΝΕΟΚΩΡΟΥ Β. ΔΕΛΛΗ»

  • Προσωπικό
Διατελέσαντες ἱερεῖς στόν ἱερό ναό Ἁγίου Ἰωάννου

 π. Ἀντώνιος Παυλίδης, π. Εὐστράτιος Ἀθανασίου, πρωτοπρ. π. Γεώργιος Ἐμανουηλίδης (εἶναι ὁ ἱερέας πού ὁδήγησε τούς πρόσφυγες ἀπό τά μέρη τῆς Μ. Ἀσίας καί τοῦ Πόντου στήν Ἑλλάδα), π. Γεώργιος Βάγγης, π. Γεώργιος Παράσογλου, π. Κωνσταντῖνος Μπαλωμένος, π. Κωνσταντῖνος Κίτνης, π. Σπυρίδων Σταλίκας, Ἀρχιμ. π. Ἀθανάσιος Σουσιόπουλος,   π. Ἀλέξανδρος Πρίνζος, π. Βασίλειος Βαρέλης, π. Ἰωάννης Κιτσοτόλης καί ὁ π. Κωνσταντῖνος Σιόντης.

Διατελέσαντες ἐπίτροποι τοῦ ἱεροῦ ναοῦ

Οἱ κύριοι: Ἰωάννης Λύτρας, Βασίλειος Καπελιάρης, Κωνσταντῖνος Μπολονέζος, Χρῆστος Κουργιανόγλου, Ἰωάννης Μήτσου, Γεώργιος Ἐμμανουηλίδης, Νικόλαος Ἰγνατιάδης, Ἀριστείδης Χριστοφορίδης, Περικλῆς Ἰγνατιάδης, Ἰωάννης Σουμουτζόγλου, Ἰωάννης Ζώης, Ἰωάννης Καμπέρης, Γεώργιος Θεοδωρίδης, Ἰωάννης Ῥουσάκης, Σωτήριος Ῥοδάνας, Ἐλευθέριος Χριστοφορίδης, Γεώργιος Τάτσης,  Κωσταντῖνος Νικολάου, Ἠλίας   Γερογιάννης,   Κωνσταντῖνος Ταμπάκης, Λάμπρος Ἀρχιμανδρίτης.

Διατελέσαντες νεωκόροι τοῦ ἱεροῦ ναοῦ

Οἱ κύριοι: Βασίλειος Δελλῆς, Κωνσταντῖνος Μπέκας, Ἄννα Μπέκα, Νέστορας  Ντούτσιας, Δημήτριος Μπίντος.

Διατελέσαντες ἱεροψάλτες τοῦ ἱεροῦ ναοῦ

Οἱ κύριοι: Ἀλκιβιάδης Βεληβάσης, Νικόλαος Λαζαρίδης, Ἀλέξανδρος Μουρατίδης, Χρῆστος Γνωστόπουλος, Δημήτριος Σωτηρακόπουλος, Δημήτριος Βαρέλης, Κωνσταντῖνος Δεσπότης, Δημήτριος Τσακτσίρας.

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Λατρευτική Ζωή
  • Καθημερινά τελοῦνται οἱ ἱερές Ἀκολουθίες τοῦ Ὄρθρου καί τοῦ Ἑσπερινοῦ.
  • Κάθε Σάββατο καί σέ ἑορτές Ἁγίων πραγματοποιοῦνται θεῖες Λειτουργίες.
  • Κάθε Τρίτη ἀπόγευμα στίς 19:30 πραγματοποιεῖται Παράκληση στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί περιστασιακῶς στόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο ἤ τόν Ἅγιο Νεκτάριο.
  • Κάθε πρώτη τοῦ μηνός τελεῖται Ἁγιασμός.
  • Γίνονται δύο ἀγρυπνίες τό χρόνο: τοῦ Ἁγίου   Νικοδήμου, στίς  14  Ἰουλίου,  καί τῆς Ἁγίας Ἀνατολῆς, στίς 26 Φεβρουαρίου.
  • Πέντε μέ ἕξι φορές τό ἔτος πραγματοποιεῖται τό Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως ἀπό πνευματικό τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Μαρίνης.
  • Κάθε Κυριακή πραγματοποιεῖται κήρυγμα κατά τήν ὥρα τῆς θείας Λειτουργίας ἀπό τόν κ. Δημήτριο Τσακτσίρα, ἀπό ἐντεταλμένους ὁμιλητές καί τόν π. Χρῆστο Παλαβούζη.
Δραστηριότητες

1η. Ἀπό τό Ἐκκλησιαστικό ταμεῖο δίδονται χρηματικά ποσά καί ἐνδύματα στούς  ἀπόρους καί χορηγοῦνται τρόφιμα κάθε μῆνα σέ οἰκογένειες πού στεροῦνται, μέ εὐθύνη τοῦ π. Κωνσταντίνου καί τῶν ἐπιτρόπων.

2η. Λειτουργοῦν:

  • Οἱ Ἐνοριακές νεανικές συνάξεις · διδάσκοντες εἶναι: ὁ Θεολόγος κ. Δημήτριος Τσακτσίρας, ἡ συνταξιοῦχος δασκάλα κ. Μαρία Στεργίου καί οἱ φοιτήτριες Πηνελόπη Παπάζογλου καί Τριανταφυλλιά.
  • Τμήματα χορωδίας νέων καί ἐνηλίκων ὑπό τή διεύθυνση τῆς μουσικοῦ κ. Ἰουλίας Πυλαρινοῦ καί τοῦ ἱεροψάλτου κ. Κωνσταντίνου Δεσπότη.
  • Τμῆματα ἁγιογραφίας γιά παιδιά  καί ἐνήλικες ὑπό τοῦ ἁγιογράφου κ. Ἰωάννου Γκοτζᾶ.
  • Τρία τμήματα παραδοσιακῶν χορῶν, δύο παιδικά καί ἕνα ἐνήλικων, ὑπό τῆς καθηγήτριας Σωματικῆς Ἀγωγῆς κ. Ἑλένης Καπετανίδου.
  • Τμήματα θεατρικῆς ἀγωγῆς γιά παιδιά.
  • Κάθε Τρίτη καί Πέμπτη στίς ἀπογευματικές ὧρες γίνονται κύκλοι ἐνηλίκων μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὑπό τῆς συνταξιούχου δασκάλας κ. Γεωργίας Παπάζογλου.

Γιά τήν εὔρυθμη λειτουργία τοῦ κοιμητηρίου ὑπεύθυνοι εἶναι: ὁ π. Βασίλειος καί οἱ ἐπίτροποι.

Ἐφημέριοι
  • Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Παπαχρῆστος

Πρόεδρος: Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Παπαχρῆστος.
Ἀντιπρόεδρος: Ἀξιότιμος κ. Κωνσταντῖνος Ῥουσάκης.
Γραμματέας: Ἀξιότιμος κ. Χρῆστος Σαρηγιαννίδης
Ταμίας: Ἀξιότιμος κ. Γεώργιος Μαυρίδης
Μέλος: Ἀξιότιμος κ. Ἐλευθέριος  Χριστοφορίδης.

Ἱεροψάλτες
  • κ. Χρῆστος Παπαδόπουλος
  • κ. Χριστόδουλος Σιούτης

Νεωκόρος:

Εὐτρεπιστής: κ. Ἰωάννης Γεράσης.

Παραπομπές

[1] Δημ. Σαλαμάγκα, «Ἅη Γιάννης τῆς Μπονίλας», (Ἰστοριοδιφικὰ – λαογραφικά), Γιάννινα 1960. Ἀνάτυπο ἀπὸ τὴν Ἠπειρωτικὴ Ἑστία τόμ. 1959 καὶ 1960

[2] Πάν. Ἀραβαντινοῦ, Χρονογραφία τῆς Ἠπείρου τ. Β. 1856, σέλ. 243

[3] Δημ. Σαλαμάγκα, τὰ ἰσνάφια καὶ τὰ ἐπαγγέλματα ἐπὶ τουρκοκρατίας στὰ Γιάννινα, Ἠπειρωτικὴ Ἑστία 1959.

[4] Ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Ἠπείρου, φωτογραφικὸ λεύκωμα, Ἵδρυμα Ἄκτια Νικόπολις, Πρέβεζα 2002.

[5] Ἡ πληροφορία τῆς ἐπιγραφῆς εἶναι ἐσφαλμένη. Τὸ 1743 ποῦ ἀναγράφεται στὴν ἐπιγραφὴ εἶναι ἡ χρονολογία ἀνακαινίσεως σὲ προϋπάρχοντα ναό.

Στοιχεῖα Ἐπικοινωνίας:

Ἱερός Ναός Ἁγίου Ἰωάννου Ἀνατολῆς (Μπονίλα)
Λεωφόρος Ἰωαννίνων 2
Τ.Κ.: 45333 Ἀνατολή Ἰωαννίνων
e-mail: ini.agios.ioannis.anatolis@gmail.com
Τηλ: 2651022206

ΧΑΡΤΗΣ