Ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννίνων Σπυρίδων Βλάχος
Γεννήθηκε το 1873 στη Χιλή του Εύξεινου Πόντου από γονείς καταγόμενος από την Ρουψιά Πωγωνίου. Υπηρέτησε ως καθηγητής των θρησκευτικών στο Γαλατά της Κωνσταντινούπολης και ως ιεροκήρυκας και αρχιερατικός επίτροπος στην Καβάλα, όπου διακρίθηκε για την εκκλησιαστική και εθνική του δράση. Το 1906 εξελέγη Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης. Το 1913 για την μεγάλη εθνική δραστηριότητά του συνελήφθη από τον Τζαβίτ πασά, φυλακίστηκε στην Κόνιτσα και καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό και σώθηκε μόνο εξαιτίας της προσωπικής επέμβασης του αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου, προς τον Εσσάτ Πασά. Το ίδιο έτος ανέλαβε την αρχηγία του αγώνα για την απελευθέρωση της Β. Ηπείρου. Έλαβε μέρος ως υπουργός των εσωτερικών στην κυβέρνηση της αυτόνομης Β. Ηπείρου. Το 1916 μετατέθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων, την οποία εποίμανε μέχρι το 1949, οπότε εξελέγη παμψηφεί Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και την κατοχή (1940-1945) υπήρξε ο υπ’ αριθμ. 1 εχθρός των Ιταλών και έσωσε από φυλακίσεις, βασανισμούς και εκτελέσεις πάρα πολλούς πατριώτες, χάρη στη τόλμη και την επιβολή του. Πάμπολλα είναι τα μεγάλα έργα του εθνικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά.